14. To się nazywa adrenalina, skarbie.

♪♫♪

      Zapukał cichutko do jej drzwi, upewniając się wcześniej czy z sypialni Karola dochodzą dźwięki cichego pochrapywania, świadczące o tym, że jego najlepszy przyjaciel odpłynął już w ramionach Morfeusza, a następnie otworzył wrota do pokoju, nie czekając nawet na zaproszenie do środka. Podświadomie czuł, że dzisiaj jest jego szczęśliwy dzień i Halszka pragnie jego tak samo mocno, jak on jej. Od progu uderzył go intensywny zapach wanilii z domieszką cynamonu i dopiero po chwili dostrzegł palącą się na komodzie świecę, która rzucała cienie na ozdobioną zdjęciami ścianę. Halszka siedziała na łóżku i dokładnie rozczesywała swoje długie, mokre włosy, przyglądając mu się z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Miała na sobie seksowną, atłasową piżamkę, która opinała jej zgrabne ciało. Minął próg i cichutko zamknął za sobą wrota, świdrując dziewczynę nieodgadnionym spojrzeniem.

  - Przyszedłeś powiedzieć dobranoc po raz siedemdziesiąty ósmy? - zaśmiała się cicho, odrzucając do tyłu wilgotne blond kosmyki. - A może jednak przyszedłeś po coś innego...? Znacznie przyjemniejszego, które sprawi, że słowo dobranoc naprawdę otrzyma miano dobrej nocy? - mówiąc to, zaczęła rozpinać guziki swojej jedwabnej koszulki nocnej, która kilka sekund później znalazła się na podłodze.

  - Masz na myśli seks? - skrzyżował ręce na klatce piersiowej i wpatrywał się w nią zachłannym wzrokiem. Chciał ją mieć, tu i teraz. Chciał badać palcami jej nagie i blade ciało. Chciał wyczyniać z nią to wszystko, co widział na filmach dla dorosłych. Chciał kochać się z nią aż do utraty tchu. Chciał przywiązać ją do łóżka i dotykiem swoich długich palców doprowadzać do rozkoszy. Chciał dać jej to, czego żaden inny facet.

  - Seks to takie ładne słowo; sama nie wiem, dlaczego czerwienię się za każdym razem, kiedy je wypowiadam - mówiąc to, próbowała rozpiąć haftki pudrowego biustonosza, podtrzymującego jej krągłe, blade piersi. - Może pomógłbyś mi?

      Sekundę później był przy niej i jednym, zgrabnym ruchem ściągnął z niej biustonosz, a następnie zawadiacko zakręcił nim na palcu. Zaśmiała się cicho, odrzucając szyję do tyłu i zaczęła rozpinać guziki jego koszuli. Delikatnymi opuszkami palców badała każdy milimetr jego umięśnionej klatki piersiowej, a w momencie, gdy jego usta znalazły się na jej szyi, jęknęła głośno, wbijając paznokcie w jego ramiona. Wiedział, że tak na nią działa i postanowił niecnie to wykorzystać.

  - Cicho, głupia - mruknął, wpijając się w jej usta. - Karol śpi w pokoju obok i daję sobie rękę uciąć, że nie będzie zadowolony, gdy nas nakryje.

  - To się nazywa adrenalina, skarbie. Poza tym, szukasz dziury w całym.

      Kilkanaście sekund później, nadzy i spragnieni, zachłannie odkrywali swoje ciała. Andrzej palcami i językiem badał jej kobiecość, dokładnie obserwując jak dziewczyna przegryza dolną wargę. Ruch jego palców stawał się coraz szybszy, tak samo jak oddech należący do Kłosówny, aż do momentu finiszu, o którym świadczyło głośne jęknięcie. Poszło szybciej niż myślał; jeszcze tylko kilka pchnięć i doszłaby po raz kolejny.

      Odrzuciła do tyłu ręce, oddychając ciężko. Podniósł głowę i wpatrywał się w jej twarz, uśmiechając się zawadiacko. Wystarczyło jedno spojrzenie i wiedział, że na chwilę nastąpi rewanż. Położył się obok, czując drobną dłoń dziewczyny, wędrującą w wewnętrzną stronę jego ud i poczuł narastające podniecenie. Wystarczyło, że blondynka chwyciła jego męskość, a to już doprowadziło go do ekstazy.

  - Halszka! – krzyknął głośno, czując gorący pot, oblewający jego prawie nagie ciało. Otworzył oczy i dotarło do niego, że nadal jest w salonie rodzeństwa Kłosów i leży na kanapie, stanowiącej jego tymczasowe legowisko. Kiedy usiadł na sofie, jego stopy dotknęły chłodnej podłogi i schował twarz w dłoniach, wycierając ją z rosy. – To był tylko sen… Tylko sen – uszczypnął się jeszcze w udo i powoli normował oddech.

  - Coś się stało? – blondynka stanęła w progu pokoju, zapalając światło. Mocno zaspana i ewidentnie przestraszona, w pośpiechu zakładała na siebie szlafrok.

  - A co się miało stać? – mruknął, mrużąc oczy. Zegarek na telefonie wskazywał 3:24.

  - Darłeś ryja na pół Bełka, więc pomyślałam, że jednak coś się stało.

  - Wydawało ci się. Wybacz, ale powinienem już spać, bo jak wiesz, jutro rano wyjeżdżamy do Spały – położył się i przykrył szczelnie kocem. – Mogłabyś zgasić światło? Dobranoc – uciął, modląc się by nie chciała drążyć tematu.

       Poranek w mieszkaniu rodzeństwa Kłosów zaczął się niezwykle spokojnie. Jako pierwsza oczy otworzyła Halszka, która postanowiła pójść do sklepu po świeże pieczywo i przygotować śniadanie dla pozostałych domowników. Zegar na komodzie wskazywał kwadrans po siódmej, co oznaczało, że piekarnia tuż obok bloku, od dawna jest już czynna. Przez myśl przeszło jej, by zajrzeć do Andrzeja, który w nocy obudził ją głośno wykrzykując jej imię, czego potem się wyparł, ale stwierdziła, że nie będzie zadowolony, gdy go obudzi.

       Szybki, zimny prysznic przywrócił ją do stanu używalności. Następnie zrobiła delikatny makijaż, ubrała koszulkę i jeansowe rurki, a na stopy założyła sportowe obuwie i chwytając portfel, ruszyła w stronę wyjścia, zatrzymując się na moment w progu salonu, gdzie Andrzej pochrapywał cicho, mlaszcząc co jakiś czas. Uśmiechnęła się do siebie, stwierdzając, że trochę będzie jej brakować Wrony, co jeszcze tydzień temu, wydawałoby się jej niedorzeczne. Potrząsnęła głową i wzdychając ciężko, otworzyła drzwi i zbiegła po schodach, mknąc jak strzała do ,,Danusi”, czyli osiedlowej piekarni.

       Gdy wróciła z torbą ciepłego pieczywa, w mieszkaniu nadal panowała głucha cisza. Zaszyła się więc w kuchni, przygotowując dla chłopaków porządne śniadanie, składające się z jajecznicy na boczku, grzanek i twarożku ze szczypiorkiem i pomidorem oraz świeżo mielonej kawy, której aromat roznosił się po każdym zakątku mieszkania. Pierwszy w kuchni pojawił się Karol, przecierając zaspane oczy. Uśmiechnął się, widząc suto zastawiony stół i od razu zabrał się do jedzenia.

  - No co?! – warkną z buzią pełną jajek, słysząc głośne chrząknięcie siostry.

  - Pstro! Chyba najpierw wypadałoby zaprosić gościa, a nie brać się od razu za żarcie?

  - Nie trzeba, już idę – w kuchni pojawił się Andrzej, który zajął miejsce obok przyjaciela i chwycił za filiżankę z kawą, którą osłodził dwoma łyżeczkami i zabielił dużą ilością mleka. Czuł, że Halszka dokładnie go obserwuje, jednakże nie miał odwagi spojrzeć jej w oczy. Wciąż w głowie miał sen z blondynką w roli głównej. – O której wyjeżdżamy? – zwrócił się do Kłosa, który jadł właśnie kolejną grzankę.

  - Powinniśmy być przed 10, więc wyjedziemy chwilę po śniadaniu. Zati jedzie z nami; dzwonił rano, że auto mu się rozklekotało i szuka podwózki – spojrzał na zegarek na swojej lewej dłoni. – Niedługo powinien być, zważywszy na to, że pewnie chce załapać się na śniadanie.

      Halszka zaśmiała się; mimo, że Zatorski wyglądał na kruszynkę, miał naprawdę spory apetyt. Pizza gigant nie stanowiła dla niego żadnego problemu, ba!, czasami twierdził, że byłby wciągnąć nawet kebaba. Mały, kochany Pawełek - gwiazda wszystkich skrowych imprez i - zdaniem Halszki - jedynka na pozycji libero w kraju. Co prawda Ignaczaka zawsze lubiła i podziwiała, bo to jednak żywa legenda i niezwykła osobowość, jednakże serce zawsze była przy Zatorze i chyba nic nie byłoby w stanie tego zmienić.

  - O kurwa, muszę telefon podłączyć! Jak ja sprawdzę Facebooka w trasie?! – wrzasnął znienacka Kłos i popędził w stronę swojej sypialni. Halszka i Andrzej odprowadzili go wzrokiem, a następnie ich spojrzenia spotkały się, czego Wrona chciał tak bardzo uniknąć. Czuł falę gorąca, która wstrząsnęła jego ciałem. Pośpiesznie utkwił wzrok w filiżance z pobudzającą cieczą.

  - No, opowiadaj co ci się śniło w nocy? Podobno sny z czwartku na piątek to sny prorocze. Przynajmniej tak mówiła moja babcia – powiedziała Halszka, ale widząc przerażenie na twarzy Wrony, szybko tego pożałowała. - Ale to tylko głupi przesąd, nie masz czym się denerwować – nieświadomie położyła mu rękę na udzie, a ten podskoczył. – Przepraszam – uniosła ręce w geście obronnym i roześmiała się, widząc minę środkowego.

  - Pójdę się ubrać. Dziękuję za śniadanie – wymruczał jedynie i pomknął w stronę łazienki, zostawiając blondynkę w osłupieniu.

      Odbiło mu. Ewidentnie. 

______________________________

Ktoś ostatnio pisał, że przydałaby się jakaś scena +18 na Znieczuleniu i tadaaaam!

Moje Skrzaciory mkną jak burza i chyba nikt ich nie zatrzyma!

Ale nadal tęskno za Zatim :(

ask                           facebook                       39091085